สุขสันต์วันเกิด “โดราเอมอน” ตัวการ์ตูนแมวสีฟ้าที่ครองใจแฟนๆ ทั่วโลก

ต้นทาง

โดราเอมอนผลิตในโรงงานหุ่นยนต์ในโตเกียวเมื่อวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2112 (ค.ศ. 2112) แต่เกิดข้อผิดพลาดในระหว่างการผลิต ทำให้โดราเอมอนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจากหุ่นยนต์แมวตัวอื่นๆ จะต้องได้รับการอบรมในห้องเรียนพิเศษของโรงเรียนหุ่นยนต์ (และได้เจอเพื่อนๆ ในแก๊งค์ Doraemon ที่นั่น) จนกระทั่งวันหนึ่งในงาน “Robot Audition” ซึ่งเป็นงานที่จัดให้มีการสาธิตความสามารถของหุ่นยนต์ที่ได้รับการฝึกฝน ด้วยวัยเด็กแสนซนของเซวาชิ เขาจึงกดปุ่มซื้อโดราเอมอนเข้าบ้าน ด้วยเหตุนี้โดราเอมอนจึงมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเซวาชิ ในฐานะหุ่นยนต์พี่เลี้ยงเด็ก แต่เดิมแตกต่างคือ โดราเอมอน ถูกขายทอดตลาด เพราะไม่ใช่สินค้าที่มีคุณภาพ พ่อแม่ของเซวาชิจึงมาซื้อโดราเอมอนเพื่อนำกลับบ้าน

เดิมทีโดราเอมอนมีสีเหลืองและมีหู แต่ต่อมาในวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2122 (พ.ศ. 2665) ขณะที่โดราเอมอนกำลังหลับอยู่ หูถูกหนูแทะจนแยกทั้งสองข้าง ซ่อมไม่ได้ หลังจากเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล หุ่นยนต์แมวแฟนสาวของโดราเอมอน “โนรามิโกะ” (ノラミャー子) ก็มาเยี่ยม แต่รู้ว่าโดราเอมอนไม่มีหู เหลือแต่หัวกลมๆ โนรามิโกะหัวเราะเสียงดัง ทำให้โดราเอมอนเศร้ามากแต่ก็พยายามสงบสติอารมณ์ด้วยการดื่มยากระตุ้น แต่โดราเอมอนกินยาผิดและลงเอยด้วยการดื่มยาเศร้าแทน ทำให้เขายิ่งเป็นทุกข์มากขึ้น และร้องไห้ไม่หยุดบนชายหาดเป็นเวลา 3 วัน 3 คืน จนกลายเป็นสีฟ้าอย่างที่เราคุ้นเคยกันทุกวันนี้ หลังจากนั้นโดราเอมอนก็กลัวหนูมาก และมีความมั่นใจในตนเองน้อยในเรื่องความรัก

นอกจากนี้โดราเอมอนยังมีน้องสาวชื่อโดเรมีอีกด้วย ที่จริงแล้วพวกเขาแค่ใช้เศษซากเดียวกันในการผลิต แต่โดเรมีใช้น้ำมันใหม่ ในขณะที่ผลิตโดราเอมอน ส่วนหนึ่งของชิปหายไป ดังนั้นจึงมักทำผิดพลาดในการหยิบไอเทมวิเศษ

ข้อมูลเฉพาะของ โดราเอมอน

มันเป็นความตั้งใจของนักวาดมังงะที่จะใช้หมายเลข 129.3 กับตัวละครตัวนี้ โดราเอมอนจึงมีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเลขชุดนี้เป็นอย่างมาก

น้ำหนัก 129.3 กก.

ส่วนสูง 129.3 เซนติเมตร (แต่นั่งลงไป 100 เซนติเมตร)

สามารถกระโดดได้สูง 129.3 ซม. (เมื่อเจอหนู)

มีกำลัง 129.3 แรงม้า

รอบศีรษะ, รอบหน้าอก, รอบเอว 129.3 ซม.

การวิ่งปกติที่ระยะ 50 เมตร ใช้เวลา 15 วินาที แต่ถ้าเจอหนูก็สามารถวิ่งได้เร็วถึง 129.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

วันผลิต 2112 เดือน 9 วันที่ 3 (จัดปฏิทินญี่ปุ่น)

องค์ประกอบของร่างกาย

เนื่องจากเป็นหุ่นยนต์แมวที่ผลิตขึ้นในอนาคตแห่งศตวรรษที่ 22 ตามจินตนาการของผู้เขียน ส่วนประกอบของร่างกายโดราเอมอนจึงเต็มไปด้วยเทคโนโลยีขั้นสูง (แต่ส่วนใหญ่จะพัง) ทำให้โดราเอมอนถูกมาก) ซึ่งมีคุณสมบัติดังนี้

ศีรษะ:โดราเอมอนเป็นหุ่นยนต์แมวที่มีชิปคอมพิวเตอร์ติดตั้งอยู่ในหัว สมเหตุสมผลสามารถพูดภาษามนุษย์ (ญี่ปุ่น) และพูดภาษาแมวได้ แต่ภาษาอื่น ๆ นอกเหนือจากภาษาญี่ปุ่นและภาษาสัตว์อื่น ๆ จะฟังไม่ออกจึงต้องพึ่ง “เยลลี่แปลภาษา” และ “หูฟังภาษาสัตว์” แทน และสมองไม่ไวเท่าที่ควรเมื่อคิดเลขยาก ๆ จึงต้องใช้กระดาษหรือเครื่องคิดเลขช่วย

นอกจากนี้หัวของโดราเอมอนยังแข็งราวกับก้อนหินอีกด้วย โดยเขาถือเป็นอาวุธลับสุดยอดของตัวเองโดยสามารถชกหัวจนประตูพัง แล้ววิ่ง กระโดด เอาหัวเข้าถังแก๊ส (ทำจากโลหะผสมพิเศษ) จนถังเสียหาย (แต่เขาก็หมดสติไปด้วย)

ใบหน้า:ใบหน้าของโดราเอมอน มีรูปร่างกลม จมูกสีแดงกลม และมีหนวดหกหนวด ดูเหมือนแมวแต่มักเข้าใจผิดว่าเป็นทานูกิหรือแรคคูน ซึ่งโดราเอมอนไม่พอใจทุกครั้งที่ถูกเรียกแบบนั้น

ดวงตา:แสงอินฟราเรดตามองเห็นได้แม้ในที่มืด (เสียหาย)

จมูก:มีลักษณะเป็นลูกบอลกลมสีแดงคล้ายปลายหาง รับรู้กลิ่นได้เร็วกว่ามนุษย์ 20 เท่า แต่ตอนนี้เสียหายจึงได้กลิ่นได้มากเท่ากับจมูกคน

หนวด:มี 6 เส้นเป็นหนวดเรดาร์ สามารถจับวัตถุที่อยู่ห่างไกลได้แต่กำลังรอการซ่อมแซม

ร่างกาย:ผิวหนังเป็นโลหะผสมต้านแรงโน้มถ่วงชนิดพิเศษ ทำให้ฝุ่นไม่สามารถเกาะเกาะได้ อีกทั้งยังมีความทนทานสูง แม้แต่ในอวกาศหรือใต้ทะเลลึกก็ไม่ใช่ปัญหา เมื่อสาดด้วยของเหลวคล้ายกรดจะไม่ละลาย แต่ก็มีข้อเสียอยู่หลายประการเช่นกัน คือ แพ้อากาศร้อน และแพ้อากาศหนาว ถึงขั้นเป็นหวัดหากโดนไฟฟ้าช็อตจะเสียหายและกินอะไรเข้าไปก็จะกลายเป็นพลังงานทั้งหมด

มือ:ทรงกลมสีขาวไม่มีนิ้วจึงเล่นด้ายกับกรรไกรกระดาษหินไม่ได้ การเล่นบนคานไม่ดี แต่สามารถซึมซับได้ทุกสิ่ง

ปาก:ปากกว้างกินอะไรก็ได้ถูกแปลงเป็นพลังงานปรมาณูโดยมีเครื่องปฏิกรณ์อยู่ในท้อง ภายในปากมีฟันที่เรียกว่า “เครื่องตัดอาหาร” ซึ่งจะปรากฏเฉพาะเมื่อโดราเอมอนโกรธจนต้องกัดฟัน แต่ในภาคพิเศษ ใน “ไดโนเสาร์ของโนบิตะ 2549” ฟันของโดราเอมอนถูกวาดไว้อย่างชัดเจน

กระดิ่ง:สายคล้องคอเป็นสีเหลืองและสายรัดเป็นสีแดง เมื่อกระพริบตา จะสามารถเรียกแมวที่อยู่ใกล้เคียงมารวมกันได้ มันจะปล่อยคลื่นเสียงพิเศษออกมา แต่ตอนนี้มันใช้งานไม่ได้ ปัจจุบันได้เปลี่ยนชิ้นส่วนใหม่เพื่อใช้เป็นกล้องขนาดเล็กแทน

กระเป๋าหน้าท้อง:มันเป็นกระเป๋าสี่มิติ สำหรับเก็บไอเทมวิเศษ สามารถถอดช่องเก็บของได้ไม่จำกัดเพื่อทำความสะอาด ระหว่างนี้ให้นำกระเป๋าสี่มิติสำรองไปด้วย หรือที่มักเรียกกันว่า “ถุงแยก” มาใช้แทน โดยถุงทั้ง 2 ใบจะมีมิติเชื่อมต่อกัน ของที่ต้องใส่ในกระเป๋าสามารถนำมาจากกระเป๋าอื่นได้

เท้า:ลักษณะแบน สีขาว มีพลังต้านทานแรงโน้มถ่วง ส่งผลให้เท้าสูงจากพื้น 3 มิลลิเมตร จึงไม่จำเป็นต้องสวมรองเท้าเพราะไม่มีฝุ่นเกาะเท้า เท้าของโดราเอมอนแต่เดิมเป็นแบบที่สามารถเดินได้โดยไม่มีเสียงเหมือนแมวด้อม แต่ตอนนี้มันพังแล้ว ทำให้เกิดเสียงเสียดสีเวลาเดินไปในอากาศ เพราะเวลาขี่จักรยานต้องใช้มือจับแฮนด์ และใช้มือเหยียบจักรยานแทนเพราะขาไม่ถึง

หาง:เป็นสวิตช์เปิด-ปิด หากดึง ทุกอย่างจะหยุดทำงาน โดราเอมอนสามารถดึงหางเพื่อปิดตัวเองได้ แต่ไม่สามารถดึงมาเปิดเองได้ ปัจจุบันฟีเจอร์นี้ถูกยกเลิกไปแล้ว

ชอบ-เกลียด

สิ่งที่ฉันชอบคือขนมญี่ปุ่นที่เรียกว่าโดรายากิ (แป้งทอด) โดรายากิที่ใหญ่ที่สุดในโลกสามารถรับประทานได้ (ขนาดห้องของโนบิตะ) อยู่คนเดียวและเคยชนะการประกวดกินโดรายากิมาก่อน และการไม่กินโดรายากิติดต่อกัน 3 วันก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว เหตุผลที่ฉันชอบกินโดรายากิ ก็เพราะว่าในศตวรรษที่ 22 โดราเอมอนเคยได้รับโดรายากิจากแมวสาว “โนรานิเอโกะ” กลายเป็นของโปรดของเขาตั้งแต่นั้นมา เขาจะทำอะไรก็ได้โดยไม่ต้องเลือกวิธีที่จะรับโดรายากิ ถ้าฉันได้ยินว่ามีร้านขายโดรายากิลดราคา ฉันจะรีบไปซื้อทันที ซึ่งจากความชอบกลายมาเป็นที่ชื่นชอบ ส่งผลให้โดราเอมอนให้ความสำคัญกับรสชาติความหวานของโดรายากิเป็นอย่างมาก จนเกิดการทะเลาะวิวาทกับเจ้าของร้านขนม

หลังจากที่ทางร้านทำให้โดรายากิมีรสหวานเกินไป นอกจากโดรายากิแล้ว อาหารที่โดราเอมอนชอบอีกอย่างก็คือโมจิที่เขากินครั้งแรก ที่เพิ่งเดินทางมาที่โนบิตะด้วยไทม์แมชชีน ตอนที่โดราเอมอนกินเข้าไปก็บอกว่ามันอร่อยมากจนกินหมดแล้วถึงกับเลียจานเลยด้วยซ้ำ ส่วนสิ่งที่โดราเอมอนเกลียดและกลัวที่สุด หนูเพราะเคยโดนหนูกัดจนหูหักทั้งสองข้างตอนนอน นอกจากนี้ฉันยังกลัวแฮมสเตอร์อีกด้วย เพราะโดราเอมอนถือเป็นสัตว์ตระกูลเดียวกับหนู!!!

(ขอบคุณข้อมูลจากวิกิพีเดีย)